Bu ülkede yaşayan insanların umutsuzlukları ve karamsarlıkları yüzlerinden okunuyor. Kızılay sokaklarında dolaşırken biraz dikkat edin insanların yüzlerine. Kimi işinden memnun değil, kimi yalnızlıktan şikayet ediyor, kiminin tek bir dostu yok.Yaşadığı hayattan, içinde bulunduğu ortamdan ve sahip olduğu imkanlardan memnun olan çok az insan var.

Birkaç hafta önce Bulgaristan'daydım. Orada insanlar stres diye bir kavramı bilmiyorlar bile. Keyiflerine düşkünler, büyük dertleri yok, memleketlerinde her gün bir olay olmuyor. Bu yüzden de her sabah işe gitmeden önce kahvelerini keyifle yudumlamayı, iş çıkışında ise arkadaşlarıyla bir araya gelip soğuk bir bira içmeyi ihmal etmiyorlar. Hayatlarının merkezinde işleri değil, kendi zevkleri var. Orada yürürken insanların yüzlerine bakarsanız Türkiye'de gördüklerinizi göremezsiniz.

Bu ülke insanlarını mutsuz ediyor. Şırnak'ın bir köyünde öğretmen olabilmek için yıllarca bekleyen gençlerin,  tezkeresini almaya on beş gün kala ne uğruna mücadele ettiğini bilmediği bir savaşta ölen askerlerin, sokak ortasında bıçaklanan kadınların, istismara uğrayan küçük kızların ülkesi burası. Olaysız bir gün geçmiyor ama topumsal akıl tutulması yüzünden her şey anında unutuluyor.

Tekinsiz bir hayat yaşıyoruz. Bu karmaşada hayatta kalabilmek için hepimize iyi şanslar...